different field, different(?) game

τώρα παίζω με τα κουβαδάκια μου και εδώ
http://madamelautre.tumblr.com/

βρε μπελά που βρήκαμε...














photo by:  piddling

verticality

photo by:  buhoazul

πόθοι μπλε

έρημο σπίτι
-όλο από μπλε γυαλί-
κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
αυτό ακριβώς όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά
ολομόναχος
ακίνητος
μέσα στα ηλεκτροφόρα σύρματα
της κοιλιάς ΤΗΣ

κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
και σκεπάζει το κατάστρωμα
του έρμου καραβιού μου η αγριεμένη θάλασσα
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-
με τα πόδια γυμνά σκαρφαλώνω στο πιο ψηλό κατάρτι
όπου είναι απλούστατα ΑΥΤΗ
και κρατώ σφιχτά μέσα στα χέρια
ένα ποτήρι από μπλε γυαλί

κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα
-αυτά τα χέρια
το μέτωπό μου
που δεν το καιν τ'αστροπελέκια
κι οι αετοί-

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
αυτό ακριβώς όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά
κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
με τα πόδια γυμνά σκαρφαλώνω.
κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα.
σα φωνές
σαν άγρια μονωδία με γυναικείες κραυγές

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
μπλε ή ροζ -δε θυμάμαι-
έρημο σπίτι
αυτά τα χέρια
το μέτωπό μου
η αγριεμένη θάλασσα
ολομόναχος
ακίνητος
μέσα στα ηλεκτροφόρα σύρματα της κοιλιάς ΤΗΣ
όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
σα φωνές
σαν άγρια μονωδία
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-

κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
αυτό ακριβώς που έχω βάλει μέσα μου.
κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα
κρατώ σφιχτά μέσα στα χέρια
ένα ποτήρι από μπλε γυαλί
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-




---
μελέτη ανασύνθεσης πάνω στις σελίδες 72.73
Νίκος Εγγονόπουλος
Ποιήματα

today is not the day II

a more humoristic approach


---

by constantinos belias

today is not the day

i wonder if anyone thinks of me
when they can't fall asleep at night



-do you believe in miracles?
-not today, no
















---
απορία όλων/ initially taken from constantinos belias
μικρός διάλογος: amélie's script

partially

partially here
partially there

έχω μια ζωή μέσα μου που φουντώνει και θέλει να σκάσει
ξέρει η ζωή
και το σκαθάρι στο πόδι μου με παρακινεί να προχωρήσω

desert blues

---

photos by: muted-pain

all over the world

Σταματημένος νιώθεις αλλά σε τρέχει ο δρόμος σου

Και προτρέχει του ωροδείχτη ο χτύπος της καρδιάς σου. Έτσι

Φτάνεις Avignon και Nice και Car-Ferrat Menton Lausanne. Ότι πιο δυνατόν

Για χάρη σου ν' αφαιρεί αλλ' ό χρόνος άθικτος να μένει

O.E

---

photo by pinkparis

την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις

 θα περάσουν χρόνοι πολλοί και ακόμη θα λυπάται που δεν
 του 'τυχε να γεννηθεί στ' αλήθεια ο άνθρωπος
 όσο για μένα με τον ρου του ποταμου πηγαίνω και σε ξανθές ή
 μαύρες όχθες μήπως μ' αποθέσει. κοιμάται μέσα μου
 μια μέρα που η μισή της δεν έσωσε να πήξει ακόμη
 τρίτη θα γίνει και τετάρτη επίσης με πουλιών και βοτάνων εορτολόγια.

επειδή τρώγοντας από σένα τον ίδιο επιβιώνεις
και η κάθε στιγμή την άλλη ωσάν να εκδικείται υπάρχει

[...]

την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. και ή πάς να παίξεις τρικυ-
μία ή πνίγεσαι.
με δυο κεράσια ιππαστί στ' αυτιά

και στον ενεστώτα του αρέσει να ξενοπλαγιάζει ο έρωτας και στον
παρακείμενο. με λίγο παραπάνω πιπέρι κατά την περίσταση.

μια εξίσωση από κολοκύθια που βράζουν χωρίς κανέναν προορισμό
είναι η ζωή. αμέτε να μετρηθείτε, αχθοφόροι του ονόματός σας.

Ο.Ε

cute side

http://cuteside.tumblr.com

---



  let's find some beautiful place to get lost

καλή χρονιά

Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο,
εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε»

Ernesto Guevara 

στη κοιλιά του κήτους

Ζω εδώ κοντά σε ένα μέρος μακρινό
προσμένοντας την άνοιξη και τ' όμορφο καλοκαίρι
με την παλίρροια να με δεσμεύει.
Εκεί οι απέραντοι ωκεανοί, ο ήλιος και το φεγγάρι
μπήκαν σε παραμύθια αιώνιας λήθης
και η πούλια, η ωραία μου κοιμωμένη
θεραπεύεται απ' τους αφρούς της γέννησής της.
Εκεί ο άνεμος αχάει και τα δέντρα γίνονται σκαλωσιές
τα σώματα να αναστυλώσουν το χρόνο που τους μένει
και που με δίαιτα συναισθηματική
καταναλώνονται τα αιώνια και τα καθημερινά
ώστε να απέχουμε απ' τις σταυροφορίες του κόσμου.
Γι' αυτό λοιπόν, όταν ανεμίζεις λευκή σημαία από το τηλέφωνο
και με επαναφέρεις στις ανασκαφές του έρωτά μου
μάθε να ακούς όπως δεν ακούς τον εαυτό σου
να μη μείνουν τ' αστέρια και τα πουλιά ο μόνος ακροατής μας.

Απόψε η πούλια μάλωνε με τ'αστέρια
κι εγώ είδα στον ύπνο μου κοιμόμουνα με σένα
και ξύπνησα με μια χαρά και τ' όνειρο ήταν ψέμα.