unbearable mornings

Λιώνει χιλιόμετρα στους δρόμους η πατημασιά μου.

Τι την κάνεις την κόλαση όταν κοχλάζει εντός σου!

Vladimir Mayakovsky

κομμάτια

Έπειτα ήρθε εκείνη η γυναίκα από μακριά.
Έφτασε από τον ωκεανό κολυμπώντας ως εδώ.
Τα παραμορφωμένα άκρα της γλιστρούσαν απαλά στο νερό
όταν όμως βγήκε στην ακτή έσπασε.
Οι συγγενείς που την περίμεναν κόλλησαν τα κομμάτια
όμως εκείνη παραπονιέται πάντα
ότι έκαναν πρόχειρη δουλειά
και πάει κάθε μέρα στο γιατρό
ζητώντας του να τη σπάσει.
Εκείνος αρνείται
και εκείνη παίρνει το σφυρί
τσακίζει τις νύχτες τα μέλη της
και λίγο πριν ξημερώσει
τα ξανακολλάει πως και πως.
Κάθε βράδυ.
Κάθε βράδυ.

Έτσι κοιμάται.
Κομμάτια.

Αθανασία Κρατημένου

3cm to chaos

...

καθώς μεσουρανώ στα παγωμένα θέατρα

σαν τις λευκές πληγές των κρίνων

έξω από το χρόνο που μας όρισαν

μέσα στο χρόνο που μας χώρισαν

και να μου λες πως το σώμα είναι η μοίρα μας

και πως όταν προδίδει το σώμα

τότε λένε οι άνθρωποι σ αγαπώ

Μάνος Ελευθερίου

and she may rise

Kαι μη γελάς και μην κλαις και μη χαίρεσαι

Mη σφίγγεις άδικα τα παπούτσια σου σα να φυτεύεις πλατάνια 

Mη γίνεσαι ΠEΠPΩMENON

Νίκος Γκάτσος

and she may cry