Πιστεύω στις εμμονές μου, στην ομορφιά της αυτοκινητιστικής σύγκρουσης, στην γαλήνη του υποβρύχιου δάσους, στις συγκινήσεις της ερημωμένης πλαζ διακοπών, στην κομψότητα των νεκροταφείων αυτοκινήτων, στο μυστήριο των πολυώροφων πάρκινγκ, στην ποίηση των εγκατελειμένων ξενοδοχείων.
Πιστεύω στους ξεχασμένους διαδρόμους προσγείωσης της νήσου Γουέηκ, που οδηγούν στους Ειρηνικούς ωκεανούς των φαντασιώσεών μας.
Πιστεύω στον θάνατο του αύριο, στην εξάντληση του χρόνου, στην αναζήτησή μας για ένα καινούριο χρόνο μέσα από τα χαμόγελα των γυναικών - υπαλλήλων στα διόδια & μέσα από τα κουρασμένα μάτια των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας σε προσωρινά κλειστά αεροδρόμια.
Πιστεύω στην τρέλα, στην αλήθεια του ανεξήγητου, στην κοινή λογική των βράχων, στην σχιζοφρένεια των λουλουδιών, στην αρρώστια που εναποθήκευσαν για το ανθρώπινα γένος οι αστροναύτες του "Απόλλων".
Πιστεύω στο τίποτα.
Πιστεύω στους: Μάξ Έρνστ, Ντελβώ, Νταλί, Τσιανό, Γκόγια, Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Ντε Κίρικο, Μαγκρίτ, Βερμέρ, Ρεντόν, Ντυρέρ, Τανγκύ, Μπέϊκον, και όλους τους αθέατους καλλιτέχνες μέσα στα ψυχιατρικά ιδρύματα του πλανήτη.
Πιστεύω στην απιθανότητα της ύπαρξης, στο χιούμορ των βουνών, στον παραλογισμό του ηλεκτρομαγνητισμού, στην φάρσα της γεωμετρίας, στην σκληρότητα της αριθμητικής, στην εγκληματική σκοπιμότητα της λογικής.
Πιστεύω στην πτήση, στην ομορφιά του φτερού και στην ομορφιά που χαρακτηρίζει οτιδήποτε έχει πετάξει ποτέ, στην πέτρα που έριξε ένα παιδί και που μεταφέρει μαζί της την σοφία των πολιτικών και των μαιών.
Πιστεύω στην ευγένεια του χειρουργικού νυστεριού, στην δίχως όρια γεωμετρία της κινηματογραφικής οθόνης, στο σύμπαν που κρύβεται μέσα στα σούπερ μάρκετ, στη μοναξιά του ήλιου, στην πληθωρικότητα των πλανητών, στην επαναληπτικότητα των εαυτών μας, στην ανυπαρξία του σύμπαντος και στην ανία του ατόμου.
Πιστεύω στην ανυπαρξία του παρελθόντος, στον θάνατο του μέλλοντος και στις άπειρες πιθανότητες του παρόντος.
Πιστεύω στην διατάραξη και σύγχυση των αισθήσεων: στους Μπάρροουζ, Ρεμπώ, Υσμάν, Σελίν, Ντε Φόου, Ζενέ, Σουίφτ, Κάρολ, Κόλτριτζ και Κάφκα.
Πιστεύω στα επόμενα πέντε λεπτά.
Πιστεύω στην ιστορία των ποδιών μου.
Πιστεύω στις ημικρανίες, στην ανία των απογευμάτων, στον φόβο των ημεροδεικτών, στην απάτη των ρολογιών.
Πιστεύω στην αγωνία, στην ψύχωση και στην απόγνωση.
Πιστεύω στον θάνατο των συναισθημάτων και στον θρίαμβο της φαντασίας.
Πιστεύω στο Τόκιο, στη Μπενιντρόμ, στη νήσο Γουέηκ, στο Ενιβετόκ, στην πλατεία Ντέιλι.
Πιστεύω στον αλκοολισμό, στα αφροδίσια νοσήματα, στον πυρετό και στην εξάντληση.
Πιστεύω στον πόνο.
Πιστεύω στην απόγνωση.
Πιστεύω στους χάρτες, στα διαγράμματα, στους κώδικες, στα αινίγματα, στους πίνακες αφίξεων και αναχωρήσεων των αεροδρομίων.
Πιστεύω σε όλες τις δικαιολογίες.
Πιστεύω σε όλες τις αιτίες.
Πιστεύω σε όλες τις παραισθήσεις.
Πιστεύω στον θυμό.
Πιστεύω σε όλες τις μυθολογίες, τις αναμνήσεις, τα ψέματα, τις φαντασιώσεις και τις υπεκφυγές.
Πιστεύω στο μυστήριο και την μελαγχολία ενός χεριού, στην καλοσύνη των δέντρων, στην σοφία του φωτός.
---
ένα μικρό "κολάζ" από το What I Believe του JG Ballard
ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά εδώ
μετάφραση στα ελληνικά Ηλίας Πολυχρονάκης (εδώ)
με μερικές δικιές μου "πινελιές"
