looking for a mood

η ζωή μου μοιάζει με καρδιογράφημα
ανεξέλεγκτα συναισθήματα...
ή μήπως τελικά ανεξέλεγκτες σκέψεις;
και η μόνη αλήθεια κρύβεται στο συναίσθημα
και θεωρίες
και αναλύσεις
και πόδια βρεγμένα ή στεγνά;
ή μήπως τελικά εκείνο το αριστερό σου μάτι που το χρησιμοποιείς για να με κοιτάς;
περιμένω να στεγνώσω.
να καταφέρω να είμαι για να συνεχίσω

η λογική έρχεται στον άνθρωπο μετά...
όταν γεννιόμαστε, δεν έχουμε σκέψεις... έχουμε μόνο αισθήματα...
κι όμως σε όλη μας την ζωή μετά, προσπαθούμε να επιβάλλουμε τη λογική μας
κι οι θεωρίες συνεχίζουν
και παπούτσια που μπάζουν
και κεφάλια που μπάζουν

μ αρέσει που βρέχει
πώς θα νοιώθω άραγε μετά το μάθημα;
μα πάντα αυτή η μανία μου να προβλέψω
να ελέγξω, να μη μου ξεφύγει τίποτα...
τι βιασύνη...
και τελικά μου ξεφεύγει το πιο σημαντικό από όλα... το τώρα

έχω κλείσει τις κουρτίνες για να μη με βλέπουν τα τραμ του κέντρου
τα πόδια μου δεν είναι ούτε βρεγμένα, ούτε στεγνά ... απλά δεν είναι...

άφησα ένα μουσικό κομμάτι σε ένα μπαρ...
το carte noir παίζει ακόμα στα μεγάφωνα
από την 6η μέχρι την 8364294298383798273847238276326η νότα.... να ξέρεις...

και τελικά ποιο mood να βάλω;