one of these mornings

ξεδιάντροπες γραφές,
ξεδιάντροπες σκέψεις,
χωρίς ύπνο,
με έναν κόμπο στο στήθος,
με άδειες τσέπες και δίχως φωνή

με φόβο μήπως προδωθώ
με φόβο πως δεν αρέσει η γραφή μου
με φόβο πως δεν αρέσω καν εγώ
...με φόβο

συγνώμη, είπα ψέματα.
όλες εκείνες οι φιλοσοφίες ήταν απλά δικές μου προσωπικές ουτοπίες...
σε καμία περίπτωση κατακτήσεις.
μην με παίρνεις στα σοβαρά.
μην πιστέψεις ούτε στιγμή πως εγώ μπορεί να κρύβω τόση δύναμη.

πόσο πλάτος και πόσο βάθος έχει το στέρνο μου;
μικρό μου φαίνεται.
κρύβει, ωστόσο, τόσα μέσα του, το καταραμένο, αλλά δύναμη δεν κρύβει.
ώρες-ώρες το μετράω με τις παλάμες μου και πάντα λάθος το βγάζω.
μια παλάμη βάθος -από το στήθος μέχρι την πλάτη- αποκλείεται!
πού χωράνε όλα αυτά;

ναι φίλε, είπα ψέματα.
φουσκίτσες και ωραίοι τίτλοι και ευχάριστη ατμόσφαιρα και χορεύουμε από δω και μιλάμε από κει...
όλα ένα όμορφο καλοστημένο θεατράκι, μη τυχόν και αποκαλυφθεί το τέρας πίσω από την παλάμη.
μη τυχόν και νικήσει ο φόβος

ξέρεις κάτι ρε συ όμως;
τελικά πάντα νικάει.

στη ζωή όλα είναι δύσκολα...κι εκεί ακριβώς ξεφυτρώνει μια τελεία
και το "μα όλα είναι όμορφα" δυσκολεύεται να ακολουθήσει.

στη ζωή όλα είναι δύσκολα κι όμως μέσα μου φέγγει μια μικρή ελπίδα.
μόνο που ώρες-ώρες φοβάμαι μήπως η ίδια η ελπίδα είναι που μου βαραίνει το στέρνο
κι έτσι συχνά αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να μην είχα ούτε αυτήν.

---