πόθοι μπλε

έρημο σπίτι
-όλο από μπλε γυαλί-
κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
αυτό ακριβώς όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά
ολομόναχος
ακίνητος
μέσα στα ηλεκτροφόρα σύρματα
της κοιλιάς ΤΗΣ

κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
και σκεπάζει το κατάστρωμα
του έρμου καραβιού μου η αγριεμένη θάλασσα
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-
με τα πόδια γυμνά σκαρφαλώνω στο πιο ψηλό κατάρτι
όπου είναι απλούστατα ΑΥΤΗ
και κρατώ σφιχτά μέσα στα χέρια
ένα ποτήρι από μπλε γυαλί

κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα
-αυτά τα χέρια
το μέτωπό μου
που δεν το καιν τ'αστροπελέκια
κι οι αετοί-

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
αυτό ακριβώς όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά
κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
με τα πόδια γυμνά σκαρφαλώνω.
κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα.
σα φωνές
σαν άγρια μονωδία με γυναικείες κραυγές

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
μπλε ή ροζ -δε θυμάμαι-
έρημο σπίτι
αυτά τα χέρια
το μέτωπό μου
η αγριεμένη θάλασσα
ολομόναχος
ακίνητος
μέσα στα ηλεκτροφόρα σύρματα της κοιλιάς ΤΗΣ
όπου έχω βάλει μέσα τα δυο μου χέρια τα υγρά

κι είναι το μπλε το γυάλινο ποτήρι
σα φωνές
σαν άγρια μονωδία
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-

κι ενώ μαίνεται γύρω μου η καταιγίδα
αυτό ακριβώς που έχω βάλει μέσα μου.
κι οι φωνές ταράζουν τη νύχτα
κρατώ σφιχτά μέσα στα χέρια
ένα ποτήρι από μπλε γυαλί
μπλε ή ροζ
-δε θυμάμαι-




---
μελέτη ανασύνθεσης πάνω στις σελίδες 72.73
Νίκος Εγγονόπουλος
Ποιήματα